Era un día como este, blanco, azul y gris, cuando nos vimos por primera vez.
Ese iba a ser el día, todo iba a ser perfecto, todo iba a salir bien.
Iba a ser nuestro principio, una cita espectacular,
quien iba a decirnos, jóvenes, que sería nuestro final.
Al llegar a la plaza, nuestras miradas se cruzaron:
no hubo cupidos, no hubo flechas, las palomas no volaron.
Y nada más verte, ya vi que estabas nerviosa:
no hubo besos, no hubo abrazos, solo una risa tonta.
No hubo chispa, no hubo amor:
solo estábamos tu y yo.
Mientras andábamos y hablábamos, no había banda sonora,
solo el ruido de los coches inundando Barcelona,
y cuando empezó a llover, ninguno traía paraguas,
solo quejas, mil disculpas, un suspiro de desesperanza.
‘Esta nerviosa’, me decía, ‘esto se arreglará mañana’,
me repetía a mi mismo, embriagado de esperanza.
Viajando en el metro, posé mi cabeza en tu hombro:
no era cálido ni reconfortante, solo me hacía sentir tonto.
No hubo chispa, no hubo amor:
solo estábamos tu y yo.
Para ser del todo sincero, no sabía nada del amor
y no fue hasta tarde, cuando me di cuenta de mi error:
bajo las hojas del árbol, fue cuando yo te di un beso,
no hubo luces, no hubo estrellas alumbrando el firmamento.
Y cuando llegó la despedida, los dos caímos en un abrazo:
un consuelo muy pequeño ante la culpa y el rechazo.
No hubo un discurso increíble, no hubo un suspiro ni nada,
solo tu silueta perdiéndose mientras te alejabas.
No hubo chispa, no hubo amor:
solo estábamos tu y yo.
FIN
Feliz día de San Valentín 🙂
PD/ Bueno i per als romàntics o enamorats:
PPD/ Per si us heu fixat: he possat una nova pestanya ‘OTRO’, on poso l’enllaç amb el meu segon blog:
http://abismosliterarios.megustaescribir.com/
De moment només és una copia, ja veurem com es desenvoluparà.